ფეხმძიმობა
|
ფერი მზესა და ქარს მოჰყავს გაზაფხულის სადარი, შენ კი ლოყას გადაგკროდა ზამთარი.
როგორც მკვდარი სანანი, ჰქროდა ქარი, თრთოდა იასამანი.
გარს ბრუნავდა მდინარე; არ შეჩერდა, არ იკითხა: ვინ არი?
ქალს სიხარულს ადარებს, სადაც ქალი ქალის სახეს ატარებს.
მზე რომ სჯერა მცინარი. ყველა გისმენს... და კითხულობს: ვინ არი?
სიხარულის შევსება და შენს ლოყას გზნება ეალერსება. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • გალაკტიონ ტაბიძის პოეზია |
