მე პატარა ყვავილი ვარ, ჩვენი ბაღის დამამშვენი, თავს მევლება ტკბილი დედა, მიალერსებს მამაჩემი. ფრთახატულა ვით პეპელა. მე მზის ნორჩი სიცოცხლე ვარ, მოფრენილი გასაზრდელად. მოტანილი ჩიტის ფრთებით. პატარა ვარ, მაგრამ იცით? მალე დიდი გავიზრდები! დედაჩემის ნატვრის თვალი და მამულზე ვიოცნებებ როგორც დიდი თამარ ქალი. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • შალვა ფორჩხიძის პოეზია |