გაზაფხული გვიღიმის, ზღვა ლივლივებს კრიალა, ქარმა ნისლი წახვეტა, შორს, შორს გადიგრიალა.
ამოდიან იები, აყვავილდნენ ერთბაშად, თეთრი მაგნოლიები.
დედის ლურჯი თვალებით, თავზე ქოლგას მახურავს ტანწერწეტა პალმები.
ციდან სხივნი მოჰქრიან და ელვარებს ზღვის პირას თეთრი სანატორია.
ამოდიან იები და ჰყვავიან, ჰყვავიან თეთრი მაგნოლიები. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • შალვა ფორჩხიძის პოეზია |