წვიმის შემდეგ მზე გამოჩნდა, მოკაშკაშე, მოსხივარი. ისე დაცხა, ნამი გაქრა, მიწას ასდის ოხშივარი.
ძალით გვავსებს, გვაიმედებს... თუ გული გაქვს, საიმქვეყნოდ ჭიასაც არ გაიმეტებ!...
გაზარდა, ააფოფინა, შემდეგ მზემ გამოანათა, მთა-ბარს სხივები მოჰფინა.
მთიბავმა ცელი ალესა და თივის სუნი მოედო ჩვენს ლამაზ არემარესა. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |