ალექსანდრე ჭავჭავაძე - ჰე, საქართველო

... გაჰქრა დავითის ხრმლის ელვა, 

ჩაჰქრა თამარის ლამპარი,

ოქროს დრო ჟამმა შესცვალა, 

აგარეანთა სრბოლამა,

შეიქმნა ვაი-ვიშვიში, 

საქრისტეანოს რბევა და

ქართველთა სისხლის დინება, 

გული შეზარა სრევამა.

ქართლისთვის მეფე ირაკლის

სისხლი მრავალჯერ ნთხეულა,

ვერ შეჰკრა მისი კარიბჭე, 

მზრუნველი დარჩა ეულად,

როსსნი მოიხმო საშველად 

მან იმედგადალეულმა.

მათ, ნაცვლად ძმობის, ერთობის, 

დაგვტოვა დანასხეულად,

მახვილღებულად მოვიდა, 

მზაკვრულად მიგვცა გვემასა,

ყელსა შეგვაბა სარაზი 

მიმოძგონარედ მთვლემარსა...

მზაკვარს ხრმლით გავუსწორდებით, 

ქართლს მივცემთ შვება-ლხენასა!