ვახტანგ ღლონტი - როცა…

(ზოგიერთი ქართველის გასაგონად)

როცა ჯიუტად არ გესმის,

რომ ორჯერ ორი - ოთხია;

ცოლს მოგიხნავენ ხიზნები,

ჯერ ყანას გაგითოხნიან.

შენ, ოღონდ გაძღე, გკიდია

ფეხზე - ქრისტეც და მაჰმადიც;

თავი ვერ მიგიტანია

(ძირში მოჭრილი) სახლამდის.

და მაინც, როცა შეთვრები,

რაღაც წარსულით დიდგულობ;

გადასაგდები ნივთივით

ნაგვის ურნასთან მიდგმულო.

რას ეუბნები წინაპარს,

სისხლი რომ შენთვის აქცია;

რომ დაუსახლე საფლავზე

ათასი ჯურის მაქცია.

ერისკაცებსაც დასცინი

უწიგნურო და უგვანო;

რამდენს გიხდიან თურქები

უკანალი რომ უქანო?!

მალე მიხვდები თავადაც

თავი რა შარშიც გაყავი;

რამ დაახვავა, გამჩენო,

ერთად ამდენი ნაგავი.

მე ისევ გეტყვი ჯიუტად,

რომ ორჯერ ორი - ოთხია;

მტერი შინა გყავს, ქართველო,

მოგწონს და, დედაც მოგხნია!