ვეფხისტყაოსანი - წიგნი ნესტან-დარეჯანისა ფატმანს თანა

ვეფხისტყაოსანი (სრულად)

1285

 პირ-მზე სწერს: "აჰა, ხათუნო, დედისა მჯობო დედაო!

 მისგან ტყვე-ქმნილსა სოფელმან რა მიყო, ამას ჰხედაო?

 მე, გლახ, მათ ჩემთა პატიჟთა სხვაცა დამერთო ზედაო,

 და აწ ვნახე შენი უსტარი, მე დიდად მეიმედაო.

 1286

 შენ ორთა დამხსენ გრძნეულთა, გამიადვილე ჭირები,

 აწ აქა სრულთა ქაჯთაგან ვარ ასრე დანამჭირები:

 ერთსა მცავს ერთი სამეფო, ბევრჯერ ათასი გმირები,

 და ავად მომიხდა თათბირი და ჩემი დანაპირები!

 1287

 სხვად ამბავი აქაური მეტი რა-მცა მოგიწერე:

 ქაჯთა მეფე არ მოსრულა, არცა მოვლენ ქაჯნი ჯერე,

 მაგრა სპანი უთვალავნი მცვენ და მათი სიალფე-რე,

 და რასა ჰქვიან ძებნა ჩემი? არ ეგების, დაიჯერე!

 1288

 ვინცაღა ჩემი მძებნელი მოსრულა, ცუდ-მაშვრალია,

 იჭირვის, იწვის, ენთების, ჩემი სწვავს ცეცხლებრ ალია,

 მაგრა მას ვჰნატრი, უნახავს მზე, ამად არ-დამზრალია,

 და უმისოდ ჩემი სიცოცხლე, ვამე, რა დიდი ბრალია!

 1289

 შენ ამბავი არ გიამბე, მაშინ ამად დაგიმალე,

 ვერ იტყოდა ენა ჩემი, თავი ჭირთა გავაკრძალე;

 გეაჯები, საყვარელსა შემახვეწე, შემიბრალე,

 და ნუ წამოვა ძებნად ჩემად, მიუწერე, შე-ცა-სთვალე.

 1290

 მე რომ მჭირს, კმარის, ნუ მომკლავს ამისითავე სწორითა:

 მას მკვდარსა ვნასავ, მოვკვდები მე სიკვდილითა ორითა.

 ვერას ვინ მარგებს, დასტურად ვიცი, არ რამე ჭორითა,

 და არ დაგმორჩილდეს, დამქოლე შავისა ქვისა ყორითა.

 1291

 გეთქვა ნიშნისა გაგზავნა, აწ ესე განამჟღავნია,

 მისეულთავე რიდეთა ნაკვეთი გამიგზავნია;

 ესენი ჩემთვის მის გამო ტურფანი სანახავნია,

 და თუცა თუ ფერად ბედისა ჩემისა მსგავსად შავნია".