ფეხმძიმობა
ყოველი წიგნი ქაღალდზეა დაბეჭდილი. თქვენი რვეულებიც ქაღალდის ფურცლებისგან შედგება; კერძო წერილებსაც ფოსტის ქაღალდზე ვწერთ. ერთი სიტყვით, ყველაფერი იწერება და იბეჭდება ქაღალდზე. ახლა ვიკითხოთ, როგორ კეთდება თვითონ ქაღალდი?
ერთგვარი მუშები დადიან სოფლად და ქალაქად, ქუჩებში კარდაკარ აგროვებენ ტილოს ჩვრებს და ტენიან ტომრებში. როცა ტომრებს გაავსებენ, მიაქვთ ერთ დიდ შენობაში, სადაც მოთავსებულია ქაღალდის ქარხანა. მექარხნე ყიდულობს ამ ჩვრებს, რომელსაც ყრიან დიდ ქვაბებში, რომელშიც დგას ნაცარწმენდილი. შეუკეთებენ ქვაბებს ცეცხლს და ჩვრებს ნაცარწმენდილში იქამდე ხარშავენ, ვიდრე თეთრი თოვლივით არ გახდიან. გაწმენდილ ჩვრებს იღებენ ამ ქვაბებიდან, ყრიან სხვა ქვაბებში და კიდევ დიდხანს ადუღებენ. ჩვრები იშლება, ფაფას ემსგავსება და ცომად იქცევა.
ამ ცომში გაურევენ წებოს და კარგად აურევენ. შემდეგ წებოიანი ცომისგან აკეთებენ ბრტყელ ოთხკუთხა თაბახებს. ამ თაბახებს ჯერ გაათანაბრებენ და მერე სუფთა ადგილზე დააწყობენ გასაშრობად. გაშრობილ თაბახებს ქარხანა გზავნის მაღაზიებში და იქ მას ყიდულობენ მესტამბეები, მწერლები, გამომცემლები, მასწავლებლები, მოსწავლეები და ყველა მსურველი.
ქაღალდს ხისგანაც აკეთებენ; ხეს ფქვავენ ერთგვარი წისქვილით, მერე ფქვილს ცომად აქცევენ და ამ ცომისგან ქაღალდის თაბახებს აკეთებენ. მაგრამ ხისგან გამოდის უფრო მდარე ხარისხის ქაღალდი.
