მაღალი ღობის უკან სურო მჭიდროდ შემოხვეოდა კუნელის ტანსა და ტოტებს.
ერთ მშვენიერ დღეს სურომ კუნელის კენწერომდე მიაღწია, მიხედ-მოიხედა და გზის მეორე მხარეს ღობე დაინახა.
- როგორ მინდა იქ გადავძვრე! - წამოიძახა სურომ - როდემდე უნდა ვიჯდე ერთ ადგილას, რაც არ უნდა თქვა, ის ღობე ბევრად უფრო ლამაზიცაა და მაღალიც.
მას შემდეგ შურიანმა მცენარემ საბოლოოდ დაკარგა მოსვენება. იგი თანდათან აგრძელებდა ღეროებს და დღითიდღე უახლოვდებოდა სანუკვარ მიზანს.
და აი, დადგა ნანატრი წამი! კიდევ ერთხელ გაიწია სურომ, მეზობელ ღობესთან ტოტს მისწვდა და მჭიდროდ ჩაებღაუჭა მას. მოპოვებული გამარჯვების სიხარული და სიამაყე დაეუფლა.
მაგრამ საღამო ჟამს დაგვიანებული გამვლელი გამოჩნდა და როცა მოულოდნელი წინააღმდეგობის წინაშე აღმოჩნდა, სუროს მწვანე ყვავილწნული ჩამოგლიჯა და იმის გამო, რომ არავის სჭირდებოდა იქვე გზასთან თხრილში ჩააგდო.
სასკოლო ლიტერატურა • • • • • • ლეონარდო და ვინჩი/ზღაპრები/იგავები |