1
აწ ზმობს მლექსელი; მზასა ვარ, ცხელი მაქო მწვადები, დარბაზს წაიღით. მეფე იქ არი, სადაც ტახტზედა ზის დედოფალი მორთული ჯიღით. მას ტიკის ღვინო წინ უდგი მინით, მას რა სვამს მეფე დაიწყებს ღიღინთ, ასწევს ფეხებსა, შეყოფს და გაყოფს, გულზედ მიიკრავს ორისავ მჯიღით.
2
ცოცხალნი შობენ მკვდართა და მკვდარნი ცოცხალთა ბადებენ! ამას არ ავხსნი, სანამდის მე სოფელს არ მიქადებენ; ასე თქმისათვის მსმენელნი რად დანაშაულს მადებენ? თვითანაც მალე ახსნიან, თუმცა რომ მაიწადებენ. |
დავითიანი / პოემა • • • ![]() |