ფეხმძიმობა
„მოყმენო ჩემნო! ეს წერილი მე, თქვენს ფერხთა მტვერს, საკუთარი ხელით დამიწერია. თავი ერთად შეიყარეთ და მოისმინეთ. ზოგი ჩემი გამზრდელი ხართ, ზოგიც - გაზრდილი. თქვენი ერთგულება და გამტანობა გამოცდილი მაქვს, საწადელი მუდამ მორჩილად და მოწიწებით შეგისრულებიათ ჩემთვის.
„ლხინსა და გართობას მცირე ხნით ველად გაჭრა ვარჩიე, ჩემს მშვილდ-ისარს მივენდე, თავს იმით დავირჩენ. ერთი საქმე გამომიჩნდა, მარტოდმარტო უნდა გარდავიხვეწო და წლევანდელი წელიწადი უცხოობაში დავყო.
ამას გემუდარებით, სამეფო მტერთაგან დაულეწელი დამახვედროთ. ჩემ მაგიერ შერმადინს ვტოვებ. ვიდრე მე მოვალ, ან ცოცხალი ვეღარ დავბრუნდი, ის იქნება თქვენი პატრონი.
„ყოვლთა მზეებრ მოგეფინოს, ვარდს არ ზრვიდეს, არ ჭნობდეს,
შემცოდესა ყველაკასა ვითა ცვილსა დაადნობდეს“.
თვითონაც იცით, შვილივით გამიზრდია. მას ისევე უნდა მორჩილებდეთ, თითქოს ავთანდილი იყოს. როგორც კი გიხმოთ, მხარი მიეცით და „აქმნევინეთ ყოვლი საქმე, ჩემგან ქმნილი“. მე თუ დათქმულ დრომდე არ გამოვჩნდე, გლოვა და მწუხარება გმართებთ“.
წერა რომ დაასრულა, წელთ ოქრო შემოირტყა და გაემზადა, რომ უცხოობაში მწირივით ევლო. შინ აღარ შეყოვნებულა, მაშინვე გზას დაადგა. გამინდვრებამდე სიარული ქვეითად ისურვა, მოყმეთა ამალაც გაიყოლია, შემდეგ კი ყველანი დაითხოვა, განმარტოვდა და შამბნარში გაუჩინარდა.
მიდიოდა და განუყრელად თან სდევდა მტანჯველი ფიქრი თინათინზე.
„იგი ველი გაირბინა, ლაშქართაგან გაეკიდა.
ვინმცა ნახა სულიერმან, ანუ ვინმცა გაეკიდა?
ვის მახვილი ვერას ავნებს, მისი მკლავი გაეკიდა
მისგან ტვირთი კაეშნისა ტვირთად ვარგად გაეკიდა“.
გავიდა ხანი. მხლებელთ ნადირობა დაემთავრებინათ და პატრონი მოიკითხეს, მაგრამ სადღა იყო. გამალებული დაუწყეს ძებნა, ცხენებს დააგელვებდნენ, ყველაფერი შეძრეს. მაინც ვერა გაიგეს რა. დაღონდნენ, სიხარული მწუხარებად შეეცვალათ. „გულ-მოკლულნი ცრემლსა ცხელსა გადმოჰყრიდეს“
შერმადინმა დიდებულები ერთად შეკრიბა და ავთანდილის წერილი წაუკითხა. რა მოისმინეს, ყველას გული დაეწვა. თავში ხელს იცემდნენ სიმწრის ცრემლმორეულნი, სინანულით ამბობდნენ: „ღმერთი, ლომო, შენად ნაცვლად სხვასა ვისცა დანერგვიდეს!“
მერე შერმადინს მოახსენეს: თუმცა უავთანდილოდ ჩვენის სიცოცხლე უხალისო და უგემურია, ტახტსა და ქცეყანას შენზე ღირსეულს, აბა ვის დაუტოვებდაო, რასაც გვიბრძანებ, უცილობლად იმას ვიზამთ, შენი მორჩილი ვიქნებითო. თაყვანი სცეს და პატრონად დაისვეს.
სასკოლო ლიტერატურა • • •  • • • ვეფხისტყაოსანი / შინაარსი |
