შექსპირი - 145-ე სონეტი

სატრფომ, ვისთვისაც დავდივარ ხელი,

მკაცრად შემხედა ნესტოთ ბერვითა,

ბაგემ, ნაძერწმა ტრფიალის ხელით

უცებ დასძინა: „მართლა ვერ ვიტან!“

მაგრამ მყის იგრძნო კეთილშობილმა,

რომ ვერ შევიძლებ ამის ატანას.

ბაგენი მისი არცა შობილან

ამ განაჩენის გამოსატანად.

ბაგემ ახალი სიტყვაც მაჩუქა

და ჩემს სიყვარულს აღარ ვემდური,

თითქოს მზის სხივმა გამოაშუქა

და ღამეც გაქრა ჯოჯოხეთური.

სატრფომ სიცოცხლე ისევ აღმითქვა -

მითხრა: „ვერ ვიტან! თქვენზე არ მითქვამს!“

Those lips that Love's own hand did make

Breathed forth the sound that said 'I hate'

To me that languish'd for her sake;

But when she saw my woeful state,

Straight in her heart did mercy come,

Chiding that tongue that ever sweet

Was used in giving gentle doom,

And taught it thus anew to greet:

'I hate' she alter'd with an end,

That follow'd it as gentle day

Doth follow night, who like a fiend

From heaven to hell is flown away;

'I hate' from hate away she threw,

And saved my life, saying 'not you.'