შექსპირი - მე-10 სონეტი

სჯობს აღიარო, რომ არ გიყვარს ქვეყნად არავინ,

თუ დასაღუპად საკუთარი თავიც გასწირე,

ბევრმა გაჩუქა სიყვარული დაუფარავი,

მაგრამ შენ თვითონ ტრფობა არვის გაუნაწილე.

დაგუფლებია ბოროტების გრძნობა საზარი,

თითქოს გახარებს საკუთარი სულის გოდება,

გინდა დალეწო სილამაზის წმინდა ტაძარი,

შენი მარჯვენით განახლებას რომ ელოდება.

მაგრამ გონს მოდი, სიყვარული სამტრო რად არი?

სიძულვილი თუ არ განდევნე, ცოდვას დაიდებ,

დე, სულიც გქონდეს მაგ ლამაზი სახის სადარი

და, სხვა თუ არა, შენი თავი მაინც დაინდე.

ასე თუ წახველ, ჩვენს მომავალს რაღა დარჩება?

შვილი დასტოვე სილამაზის გადასარჩენად

For shame! deny that thou bear'st love to any,

Who for thyself art so unprovident.

Grant, if thou wilt, thou art beloved of many,

But that thou none lovest is most evident;

For thou art so possess'd with murderous hate

That 'gainst thyself thou stick'st not to conspire.

Seeking that beauteous roof to ruinate

Which to repair should be thy chief desire.

O, change thy thought, that I may change my mind!

Shall hate be fairer lodged than gentle love?

Be, as thy presence is, gracious and kind,

Or to thyself at least kind-hearted prove:

Make thee another self, for love of me,

That beauty still may live in thine or thee.