შექსპირი - მე-6 სონეტი

სანამ შენს ზაფხულს ზამთრის ცივი ხელი გაგუდავს,

მაგ სილამაზით დაამშვენე თასი საბედო,

სიტურფის განძი მიაბარე სანდო საბუდარს,

მშვენიერებამ თავის მოკვლა რომ ვერ გაბედოს,

ვინ გაგამტყუნებს, სილამაზე რომ არ დანაცრო,

ხარკის გაღებას მშვენებისთვის ვინ არ ეცდება,

შენივ თავისთვის გააჩინე შენი სანაცვლო,

ათჯერ გამრავლდი, სიხარულიც გაათკეცდება.

ათი სიცოცხლე გაგიჩნდება ამოსარჩევად,

ბედით იქნები ათჯერ უფრო გატაცებული,

მაშინ სიკვდილის წასართმევი არრა დაგრჩება

თუკი სიცოცხლე შვილს ექნება გადაცემული.

სიკვდილი აღარ მოგადგება თავის სანთლებით,

მემკვიდრეებად არ დაგრჩება მიწის მატლები.

Then let not winter's ragged hand deface

In thee thy summer, ere thou be distill'd:

Make sweet some vial; treasure thou some place

With beauty's treasure, ere it be self-kill'd.

That use is not forbidden usury,

Which happies those that pay the willing loan;

That's for thyself to breed another thee,

Or ten times happier, be it ten for one;

Ten times thyself were happier than thou art,

If ten of thine ten times refigured thee:

Then what could death do, if thou shouldst depart,

Leaving thee living in posterity?

Be not self-will'd, for thou art much too fair

To be death's conquest and make worms thine heir.