კაცი ვერ ვნახე ამ სოფლად, ღირს იყოს, თუნდაც, სალმისა... ნეტა სად გადაიკარგნენ, კაცნი, საფერნი საქმისა?!.
მსგავსნი ცისა და ნათლისა?!. ან ძენი - ქრისტესმიერნი, მქმნელნი სიკეთე-მადლისა?!.
ხან იმ დღის, ხან კი ამ დღისა... ვაი, რა დარდი მაწამებს ჩემი სამშობლოს ავდრისა. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • თინათინ მღვდლიაშვილის პოეზია |