ელგუჯა მარღია - შეხვედრა

ზღვა მოდის ჩემთან… მე მას ვიხსენებ,

ზღვაო, ვარ ისე, არა მიშავს რა,

იქნებ დაწყნარდე და დაისვენო,

მეც გავყუჩდები, როგორც ნიჟარა.

მინდა, შენ სუნთქვას მივაყურადო,

შენი მზითა და ზეცით გავერთო,

რომ ერთმანეთი კვლავ მოვინატროთ

მოწყენილებმა უერთმანეთოდ.

შენთან ვარ უკვე, ზღვაო, ზღაპარო,

რომ ნაფოტივით მშვიდად მარწიო…

ჩემი წუხილი შემოგაპარო,

შენი ტკივილიც გავინაწილო.

ასე ცოდვილი და უხეირო

ჩემი ცხოვრება მაინც რა იყო…

შენ შეგიძლია, სუსტი სხეული

მკვდარი თევზივით სადმე გარიყო.

სადმე გარიყო… ჩემი ეჭვები

და ოცნებებიც ისე გაფანტო,

როგორც ნაპირზე ჭრელი კენჭები,

მიმობნეული უმისამართოთ.

ზღვა მოდის ჩემთან… მე მას ვიხსენებ,

ზღვაო, ვარ ისე, არა მიშავს რა,

იქნებ დაწყნარდე და დაისვენო,

მეც გავყუჩდები, როგორც ნიჟარა.