როცა სიკეთით სავსე მაქვს გული და ვანაწილებ უხვად და ჩუმად, - სიკეთის რტოებს კაფავენ ცულით და მეტი მიაქვს მელას და ტურას. სევდა. სიმწარე უნდა მარგუნოს... ოი, კეთილის თავო და ბოლოვ, უმადურთაგან გზადაკარგულო. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • გიორგი გიგაურის პოეზია |