შოთა ჩანტლაძე - აქ ერთ დროს

აქ ერთ დროს რეკავდნენ ზარები თამამი

და თითქოს დიდებას ამბობდნენ ღმერთების,

აქ ერთ დროს ილოცდნენ წმინდანი მამანი

და ბოლოს დასტოვეს მონასტრის კედლები.

და ბოლოს დასტოვეს მონასტრის არენი -

სიკვდილის ჟამმა თუ დარეკა,

ქარსა და ქვიშაზე უმიზნოდ ნარენი,

ქარმა და ქვიშამვე წალეკა.

დაინგრა მონასტრის ზეცა და გუმბათი,

დაინგრა კარები აღსავლის,

დადუმდნენ ზარები და დუმილს უმატეს

და ხმა არ ისმოდა არსაით.

წავიდა წვიმა და მოვიდნენ ქარები,

წვიმები, ქარები მეასედ,

ციოდა მარიამს და დედის მკლავებში

ციოდა პატარა იესოს.