ისევ ივსება სული დარაბა ჩუმი ტკივილის წვით და შენდობით... ბედის ავდრები მგზავნის ჯანდაბას, მე კი, მე მაინც აღარ მეთმობი!
გულშავ ფიქრებში ბევრჯერ ჩავყვინთე... ჩაიწვებიან სულის სანთლები და ჟამი თვალებს ამოაყვითლებს. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • თენგიზ სვანიძის პოეზია |