ყველა ბრმა ბრძენია საადი
თუნდაც მზე ვისთვის ამოისვეტა?! მარწყვივით გოგო და უსინათლო? სხვა დიდი ცოდვა რა არის ნეტავ?
მზის და სინათლის მარად მძებნელი... ეჰ, უსინათლო და შორსმჭვრეტელი რამდენიც გინდა, არის იმდენი!
გული ვით დარჩეს გაუბზარავი?! წუხილი, ფიქრი, ღამის თევანი, - ყველა შენთან და... მაინც არავინ!
რომ გადაჰყავდათ მეორე მხარეს და მე ვიგრძენი, წუხილი მისი ცაში აჰქონდათ სევდიან ქარებს. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • თენგიზ სვანიძის პოეზია |