დაგელოდები, ჩამოდი მალე, შენ რომ არა ხარ, არც მე ვარ სახლში, მთელი ცხოვრება ხანძარი ვმალე, ახლა ვაგროვებ ფერფლსა და ნახშირს...
და მოწითალო წინწკლები ფოთოლს, ისევ შორიდან მოისმის ხმები, განელებულო ზაფხულის შფოთო.
ეს მონატრების წუთი შეუნდე, როგორ მწყურია რომ ისევ გხატო, და ისევ შენით რომ დავსნეულდე! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • გივი ალხაზიშვილის პოეზია |