თოვლია და ქარბორია, გაფენილი ტრამალებს, გოგო, გული შეიღილე, გოგო მუხლი დამალე!
ეს ეშმაკი ტყვილები, ვითომ მისით რომ შეგხსნია კალთის ბოლო ღილები.
სურვილებში ვიჭრები, აგერ ნერვებს ლაგამივით ხრავენ ბორჯგი ბიჭები.
აბოლებენ მალ-მალე გოგო, - გული შეიღილე, გოგო, - მუხლი დამალე!
და მეც ქვეშ-ქვეშ ვიცინი და ბიჭების დასარბევად კვდება გოგო სიცივით. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ზურაბ გორგილაძის პოეზია |