ჯემალ აჯიაშვილი - სვიმონ მესვეტე

წარადენს წყალი წარსადენში ჟამთა წარსადენს

და როცა ქარი საიდუმლო კარებს მიკეტავს, -

საყდრის წინ ჯდება წინამძღვარი მემუსიკეთა

და ვიღაც შლეგი წმინდანებზე სპექტაკლს ამზადებს.

ბრბო სტვენით ხვდება მწვალებელთა სიარამზადეს,

გუგუნებს სცენა - ძველი რომი, - რომლის იქეთაც

დრომ სასიკეთო ვერაფერი მომისიკეთა

და ისევ სევდით მივაცილებ დღეებს შარშანდელს...

დროსაც დასჩემდა გულგრილობა და სიზარმაცე

და ნაცნობ სიტყვებს იმეორებს ყოველ ჯვარცმაზე:

- მოვსულვარ ომად, სატევარი უნდა დალესოთ, -

ბრბოში გამოჩანს კარდინალის შავი ულვაში,

ბრუნავს არენა მოსისხართა საასპარეზოდ

და მლოცველთ ითრევს ცოდვა-მადლის ამ წრებრუნვაში...