გივი ჭიჭინაძე - დათუნია დრუნჩა

დათუნიას ერგო

ერთი ქილა ერბო.

მიდიოდა გზაზე,

ღიღინებდა ასე:

- დათუნია დრუნჩასა

ერბო მერგო ქარვისა,

რა გინდ ბევრი მეხვეწოთ,

არ დაგითმობთ არვისა!

უცებ შეხდა ვირთხა 

არ უცდია დიდხანს,

თქვა: - დაიდებ ცოდვასო,

თუ არ მაჭმევთ ცოტასო!

რას იზამდა დრუნჩა,

მისცა ერთი მუჭა.

მერე ისევ გზაზე

ღიღინებდა ასე:

- დათუნია დრუნჩასა

ერბო მერგო ქარვისა,

რა გინდ ბევრი მეხვეწოთ,

არ დაგითმობთ არვისა!

წინ დაუხვდა ზღარბი,

მშიერ და ხარბი,

თქვა: - დაიდებ ცოდვასო,

თუ არ მაჭმევთ ცოტასო!

რას იზამდა დრუნჩა,

მისცა ორი მუჭა.

მერე ისევ გზაზე

ღიღინებდა ასე:

- დათუნია დრუნჩასა

ერბო მერგო ქარვისა,

რა გინდ ბევრი მეხვეწოთ,

არ დაგითმობთ არვისა!

გადმოუდგა მელია,

გაუწვდინა ყელია,

თქვა: - დაიდებ ცოდვასო,

თუ არ მაჭმევთ ცოტასო!

რას იზამდა დრუნჩა,

მისცა ორი მუჭა.

მერე ისევ გზაზე

ღიღინებდა ასე:

- დათუნია დრუნჩასა

ერბო მერგო ქარვისა,

რა გინდ ბევრი მეხვეწოთ,

არ დაგითმობთ არვისა!

ბოლოს შეხდა კოდალა,

დათვს კი არა ჰქონდა რა!