გიორგი შატბერაშვილი - ა იმ მთაზე თოვლიანზე...

გაზაფხულდა, დაიქუხა... 

უკვე დროა ავღიღინდე, 

ჩემმა გულმაც დაიძახოს, 

ბალახივით აბიბინდეს.

ხან შხაპუნა, ხან ჟუჟუნა 

წვიმა მცემდეს, 

მაოცებდეს, 

ლექსის ხეში წყალი ჩადგეს, 

სიყვარული აღმოცენდეს!

მხარი გამკრას, 

თავს დამკივლოს: 

ბიჭო, ხომ არ მოიქანცე? 

ერთხელ კიდევ აგვერბინოს

ა იმ მთაზე, თოვლიანზე...

ვერ გაგესწროს, 

წინ დაგიხვდე, 

თოვლზე იად დაგებნიო, 

თუ გაგესწროს, ვარდად ვიქცე, 

თოვლში ვარდი გაკრეფინო.

გამექცე და ვერ გამექცე, 

გზა მოგიჭრა, გაგეფინო, 

ჩემი ლექსის ფიანდაზზე 

ირემივით გაგერბინოს!