იფანზე სურო აკრული, ტყისპირს ეშალა ია და შაშვი მეგონა, ბუდიდან სიმღერა გადმოფრთხიალდა.
მაღლა წავიდა, გამჩენთან, ცრემლი, გულიდან დაძრული, სადღაც ყელს ზემოთ გაჩერდა.
ერთგულო ამ ცის, ამ მიწის, ეს რანაირად მატირე, როგორ უცეცხლოდ დავიწვი.
ღვთიური ცეცხლით მკვესავი, სხვას არას ვნატრობ, გამჩენმა ერთხელ მამღეროს შენსავით.
სუნთქვა შევუკრა ამ ვარდებს, ქსნის პირას ჩემი სიმღერა ცაში, ვარსკვლავთან ავარდეს.
ტყისპირს ეშალა ია და შაშვი მეგონა, ბუდიდან სიმღერა გადმოფრთხიალდა. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |