მამუკა წიკლაური - ხარი

მისდევს ყავლს ჩუმად და მშვიდად უსმენს

ზურგზე მოქნეულ წნელის შხივილს...

მომბეზრდა ასე:

აქედან - იქით,

იქედან - აქეთ

გუთნის თრევა და საშინელი ერთფეროვნება:

ღამით - კირკალი,

დღისით - უღელი,

„გასწი, გასწიე...!“ -

პირდაღებული,

დორბლიანი ერთფეროვნება.