გალაკტიონ ტაბიძე - ჩამავალი მზე

ვუძღვნი მონაზონ ქალს

მზე დასავლეთით ესვენებოდა,

სჭკნებოდნენ ვნებით სხივები მზისა,

ორთქლით დანამულ მიწაზე ვწერდი -

რა რიგ მიყვარხარ, ჩემო რაისა!

მზე ამოვიდა, ღრუბელთ სიწითლეს

მოულოდნელად ფერი ეცვალა

და საიდუმლოს ფერი ბრწყინვალე

შემოეძარცვა, შემოეცალა.

ცელქმა ნიავმა ჩემი სიტყვებით

დასერა ლურჯი ეთერი ცისა

და წაიკითხა მთელმა მსოფლიომ -

რა რიგ მიყვარხარ, ჩემო რაისა!..

უცებ გაცოცხლდა ირგვლივ ყოველი,

ველებს აღელვებს ნიავი მშვიდი,

ამოიშალა ძველი სიტყვები,

ახალი გზებით მიდის რაინდი!