გადაიპენტა თეთრად ტკივილი, სულში ნაცნობი, ცივი ქარია... არ მინდა ახლა ბედთან ჩივილი უბრალოდ შენთან მინდა ძალიან...
დაღმართმა ვეღარ გადაიავდრა... მასთან შეხვედრა ალბათ ვიჩქარე აი შენთან კი...დამაგვიანდა.
უხეშად მაცლი ფერებს ყოველ დღე... ჩალად არ გიღირს სხვისი ტკივილი მიკვირს წლების წინ როგორ მოგენდე?
ერთიდან იქცა ტკივილი ასად... წლები გავა და მერე მიხვდები, რომ არა ღირხარ შენ ცრემლის ფასად.
სულში ნაცნობი, ცივი ქარია... არ მინდა ახლა ბედთან ჩივილი უბრალოდ შენთან მინდა ძალიან. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ოთარ ჭილაძის პოეზია |