ხომ ულმობელი გქვია, საწუთროვ, განა შემაკრთობ ამ გააფთრებით რისი ღირსიც ვარ, არ მომაკუთვნო, ეს ძალგიძს მხოლოდ, სხვა არაფერი! მე არ დაგწყებ ხვეწნას, ფერებას. ჩემს უკანასკნელ დრემდე, საწუთროვ, ვერ მოესწრები ჩემს დაბერებას! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ხუტა ბერულავას პოეზია |