ფეხმძიმობა
გრიგოლის მოღვაწეობის დასაწყისში მკაცრი იყო კანონი მოწაფეებისთვის, რადგან მათ სენაკებში იყო პატარა საწოლები და უბრალო ქვეშაგები, თითო ჭურჭელი წყლისთვის, ხოლო სხვა საზრდო არა ჰქონდათ - არც საჭმელი და არც სასმელი. არამედ ერთად ტრაპეზობდნენ (სადილობდნენ), ასე ცხოვრობდნენ.
მრავალი მათგანი ღვინოს საერთოდ არ სვამდა, ხოლო ვინც სვამდა მხოლოდ ცოტას იგემებდა.
ბერების სენაკებს საკვამური არ ჰქონდა, რადგან იქ ცეცხლი არასოდეს ინთებოდა და არც ღამით ინთებოდა სანთელი, არამედ ღამით იყო გალობა და დღისით - წიგნის კითხვა და მუდმივი ლოცვა.
ხოლო გრიგოლის პირველ მოწაფეებს თეოდორესა და ქრისტეფორეს გულში ჰქონდათ საღვთო ბაძვის წადილი მონასტრის აშენებისა...
მათ არ გაუმხილეს მამა გრიგოლს თავიანთი განზრახვა და ფარულად წავიდნენ აფხაზეთში და თან რამდენიმე ბერი წაიყვანეს.
როდესაც სამცხეს მივიდნენ, ღვთის ბრძანებით დაიმოწაფეს დიდი აზნაურის, მირიანის ძე, სახელად არსენი.
ეს ყმაწვილი ასაკით პატარა იყო, დაახლოებით ექვსი წლისა და მამის სახლში იზრდებოდა.
მირიანის სურვილით ბერებმა ყმაწვილს მოწესეს (ბერის) სამოსი ჩააცვეს, თვითონ კი აფხაზეთში წავიდნენ.
აფხაზეთის მეფემ დიდი პატივით მიიღო ბერები და შესაფერი ადგილიც მიუჩინა მათ.
სასკოლო ლიტერატურა ...  ... გრიგოლ ხანძთელი / შინაარსი |
