როდესაც ეს ამბავი მოხდა, პიტიახშის კარის ეპისკოპოსი აფოცი იქ არ იმყოფებოდა, რადგან ერთ წმინდა კაცთან იყო წასული რაღაცის საკითხავად.
მას დედოფლის მოძღვარი და ამ ნაწარმოების ავტორი, იაკობ ხუცესი ახლდა. პიტიახშის კარზე დატრიალებული ტრაგედია მათ დიაკვანმა გააგებინა.
შეწუხდნენ მოძღვარნი, ატირდნენ, რადგან ვარსქენის საქციელი საკუთარ ცოდვად მიიჩნიეს. აღარ დააყოვნა იაკობ ხუცესმა და დედოფლის სამყოფელს მიაშურა.
მოძღვარმა შუშანიკს მიანიშნა, რომ დიდი განსაცდელი ელოდა, თანაც მხნეობა უსურვა.
ხოლო დედოფალმა უპასუხა, რომ მზად იყო ყოველგვარი ტანჯვის ასატანად.
იაკობ ხუცესმა სთხოვა თავის სულიერ შვილს, ეთქვა მისთვის ყოველივე, რათა აღეწერა მისი მოწამებრივი ღვაწლი.
წმინდა შუშანიკმა აღუთქვა მოძღვარს, რომ არასდროს ეზიარებოდა ვარსქენის ბოროტ საქმეებს.
სასკოლო ლიტერატურა • • • • • • შუშანიკის წამება/შინაარსი |