გამთენიისას ვარსქენმა მსახურს შუშანიკის ამბავი ჰკითხა და როდესაც თავად იხილა მისი იარები, ბრძანა არავინ შეეშვათ დედოფალთან, თვითონ კი სანადიროდ წავიდა.
შუშანიკის მოძღვარი, იაკობ ხუცესი კვლავ შეეცადა თავის სულიერი შვილის მონახულებას. მცველის წინააღმდეგობის მიუხედავად, მაინც მოახერხა დედოფალთან შესვლა.
შუშანიკმა გაამხნევა თვალცრემლიანი მოძღვარი, რომელიც შეძრწუნებული უყურებდა მის იარებს, და უთხრა რომ ეს ღამე მისი სიხარულის დასაბამად იქცეოდა.
შუშანიკს ჭამა არ შეეძლო, რადგან კბილები ჩალეწილი ჰქონდა. მან მხოლოდ მცირედი პური და ღვინო იგემა.
დედოფალს სურდა ქმრისთვის სამკაულების დაბრუნება და ამის გაკეთება იაკობს სთხოვა. ამ დროს მოვიდა ვიღაც ჭაბუკი, იაკობი იკითხა და მოახსენა, რომ პიტიახში უხმობდა.
ვარსქენმა უთხრა ხუცესს, რომ ჰუნებთან საბრძოლველად მიდიოდა და დაავალა შუშანიკისთვის გამოერთმია სადედოფლო სამკაულები.
ცოლის მიერ დაბრუნებული სამკაულები ვარსქენმა გადათვალა და თქვა, რომ გამოჩნდებოდა ქალი, ვინც ამ ძვირფასეულობას მოიხდენდა.
სასკოლო ლიტერატურა • • • • • • შუშანიკის წამება/შინაარსი |