აბრეშუმით ხელსაქმობის მსგავსად, წმინდა შუშანიკმა დიდი გულმოდგინებით ხელში აიღო “დავითნი” (დავით წინასწარმეტყველის ფსალმუნები) და რამდენიმე დღეში ასორმოცდაათი ფსალმუნი დაისწავლა, რომლითაც დღედაღამ ზეციურ მეუფეს ცრემლით სათნო გალობას შესწირავდა.
უთხრეს ნეტარ შუშანიკს, რომ მისი შვილები მოგვთა სარწმუნოებაზე გადაეყვანა მამას. მაშინ დაიწყო დედოფალმა ტირილით უფლის თაყვანისცემა და ღმერთს მიანდო მათი ბედი.
და თუ აქამდე ისინი დადიოდნენ დედის სანახავად, ახლა, როდესაც უარყვეს ჭეშმარიტი ღმერთი, ვეღარ ბედავდნენ მის მონახულებას, ხოლო დედოფალს მათი სახელის გაგონებაც კი სძაგდა.
ამ პერიოდში კიდევ ერთხელ მივიდა დედოფალთან იაკობ ხუცესი, გამშრალი, გამოფიტული და დაღლილი.
სასკოლო ლიტერატურა • • • • • • შუშანიკის წამება/შინაარსი |