ერთმა გილანელმა მოლამ ბრინჯი დათესა და ველურმა ღორებმა სულ გაუნადგურეს. მოლამ ღორის ნაკვალევზე დიდი ორმო გათხარა, ლერწმოვანი ბალახით დაფარა და წამოვიდა.
როცა ღორები მიჩვეულ კვალს დაადგნენ და ორმოზე გამოიარეს, ლერწამმა უმტყუნათ და დიდი ტახი ორმოში ჩავარდა.
მივიდა მოლა, ნახა ორმოში ჩავარდნილი ღორი. აიღო უღელი და ზევიდან დაუწყო ტახს ცემა და გინება. უღლის ტაბიკი (უღელში ჩასარჭობი ხე) მოლას კისერზე მოედო და ღორთან ჩავარდა. ღორმა მოლას ღოჯებით ცემა და კბენა დაუწყო, ისე გახადა, სხეულზე მთელი ერთი ასოც აღარ შეარჩინა.
რამდენსაც ეხვეწებოდა მოლა, უარესს უშვრებოდა ღორი.
სულხან-საბა ორბელიანი - იგავ-არაკები - ადაპტირებული ტექსტი