ერთი უკბილო ბერი და ერთი ყრმა ერთად ისხდენ და საჭმელს სჭამდნენ.
ორივემ ტირილი დაიწყო.
ბერს ჰკითხეს:
- რად სტირიო?
ბერმა უპასუხა: მე კბილები არა მაქვს და ღეჭვა არ შემიძლია. ამ ყრმამ სულ შეჭამა ყველაფერი და მე მშიერი დავრჩიო.
ყრმას ჰკითხეს:
- შენ რაღას სტირიო?
ყრმამ ასე უპასუხა:
- ვიდრე მე ვღეჭავდი, ბერმა საჭმელი სულ შეჭამა და მე მშიერი დავრჩიო.
მათ შორის რომელი არ იყო მართალი, ყველამ იცოდა, მაგრამ ერთმანეთს აბრალებდნენ.
სულხან-საბა ორბელიანი - იგავ-არაკები - ადაპტირებული ტექსტი